Μὲ ὄργανα τὸν «κορωνοϊό», τὸν ἐπακολουθοῦντα ἐνσπειρόμενο φόβο, τὸν πανικό, τὴν τρομοκρατία καὶ τὸν θάνατο, ἀποσκοποῦν:
- στὴν μείωσι τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς,
- στὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς ἀνθρωπότητος,
- στὴν φτωχοποίησι τῶν ἀνθρώπων,
- στὸν ἀπόλυτο οἰκονομικὸ ἔλεγχο,
- στὴν παγκόσμια ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνησι,
- στὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀχρήματης κοινωνίας, τοῦ πλαστικοῦ χρήματος, τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη», τῆς νέας ταυτότητος, καὶ ἀργότερα τοῦ χαράγματος-σφραγίσματος τῶν ἀνθρώπων,
- στὸ χτύπημα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ,
- στὸ κλείσιμο τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἐν μέσῳ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τοῦ ἐπὶ θύραις ἐρχομένου Πάσχα,
- στὴν ἀπαγόρευσι προσκυνήσεως καὶ ἀσπασμοῦ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (εἰκονομαχία),
- στὴν ἀπαγόρευσι τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ Θείων Λειτουργιῶν καὶ τῆς συμμετοχῆς σ’ αὐτὲς τῶν πιστῶν,
- στὴν ἀπαγόρευσι τῆς μεταλήψεως τοῦ Τιμίου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς πιστούς,
- στὴν ἐπιβολὴ τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν,
- στὸ χτύπημα ἐναντίον τῆς ἁγιοτόκου καὶ ἡρωοτόκου Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος μας,
- στὴν κατάργησι τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν ἑορτῶν καὶ παρελάσεων, καὶ
- στὴν κατάκτησι τῆς Χώρας μας μέσῳ τῆς εἰσβολῆς ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν καὶ ἐνδεχομένου πολέμου μὲ τὴν Τουρκία.
Ἀπὸ μὲν τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες (παλαιοὺς καὶ σημερινούς), κανεὶς δὲν περιμένει κάτι τὸ σπουδαῖον, διότι εἶναι γνωστὴ ἡ ἐκκλησιομάχος καὶ διωκτικὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος διακομματικὴ πολιτική τους. Ἀπὸ δὲ τοὺς ἐκκλησιαστικούς, διοικητικοὺς ἡγέτες, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Διαρκῆ «Ἱερὰ» Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περιμέναμε τοὐλάχιστον νὰ ὑπερασπισθοῦν αὐτό, τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωποῦν, δηλ. τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Δυστυχῶς, ὅμως, αὐτοὶ ἀπεδείχθησαν συνευδοκοῦντες, πρόθυμοι, ὑπάκουοι, δουλικοί, νενέκοι στὰ κελεύσματα τοῦ Καίσαρα περὶ ἀναστολῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν, λόγῳ «κορωνοϊοῦ», εὐτελίζοντας μὲν καὶ προδίδοντας τοὺς ἑαυτούς τους, τὴν ὑπόστασί τους, τὴν ἀποστολή τους, τὸν κλῆρο, τὸν λαό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία, ἀποδεικνύοντας δὲ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι πλέον ἐλευθέρα καὶ ζῶσα, ἀλλὰ αἰχμάλωτη καὶ νεκρή.
Ἀναφερόμεθα βεβαίως στὴν ἐπαίσχυντη, κατάπτυστη καὶ ἀπαράδεκτη ἀπόφασι τῆς Διαρκοῦς «Ἱερᾶς» Συνόδου τῆς 16-03-2020¹, ἡ ὁποία μόνον ὀργή, ἀγανάκτησι καὶ θλίψι μπορεῖ νὰ προκαλῇ.
Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὰ χρονικά, ποὺ ἀνώτατοι ρασοφόροι προτρέπουν τοὺς πιστούς -ἔστω καὶ προσωρινῶς- νὰ μὴ πηγαίνουν στοὺς Ναούς, νὰ μὴν ἀσπάζωνται τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό, νὰ μὴ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων λόγῳ κορωνοϊοῦ, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ ὀνομάζουν «θέλημα Θεοῦ»! Τοὺς ὁδηγοῦν ἔτσι μὲ ἀπόλυτη μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν πνευματικὸ θάνατο. Ντροπὴ καὶ αἶσχος! Αἰδὼς Ἀργεῖοι!
Θὰ μποροῦσε ἄραγε ὁ μισόθεος, μισάνθρωπος καὶ μισόκαλος Διάβολος νὰ πετύχῃ μεγαλύτερη νίκη ἀπὸ αὐτήν, ποὺ τοῦ δίνουν οἱ σύγχρονοι προβατόσχημοι λύκοι, οἱ βαρεῖς λύκοι, οἱ ἄπιστοι, ἐγκάθετοι, σατανοκινούμενοι καὶ φοβούμενοι τὸν ἰὸ καὶ ὄχι τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ρασοφόροι, οἱ ὁποῖοι πλήττουν καίρια τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀνασταυρώνουν τὸν Χριστὸ στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς αὐτὲς ἡμέρες; Ἀφοῦ, λοιπόν, δὲν μποροῦν νὰ ἠγηθοῦν καὶ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ αὐτονόητα, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πατρίδος, καὶ ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι καὶ κατώτεροι τῶν περιστάσεων, τότε δὲν τοὺς μένει ἄλλος δρόμος ἀπὸ τὸ νὰ ἀποχωρήσουν, νὰ κρεμάσουν τὸ πετραχῆλι καὶ τὸ ὠμοφόριό τους, νὰ παραιτηθοῦν καὶ νὰ μετανοήσουν γιὰ τὸ μέγιστο κακό, ποὺ ἔχουν προκαλέσει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Οὔτως ἢ ἄλλως ἔχουν χάσει ἐδῶ καὶ καιρὸ τὴν ἀξιοπιστία καὶ τὴν ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία τοῦ ἐνσυνειδήτου καὶ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Β΄
Πολλὰ ἔχουν εἰπωθῇ αὐτὸ τὸ διάστημα γιὰ τὸν «κορωνοϊό», ἀλλὰ σχεδὸν κανεὶς δὲν ἑστίασε τὸ κέντρο βάρους καὶ δὲν ἐπικεντρώθηκε στὴν πραγματικὴ καὶ οὐσιαστικὴ αἰτία, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας παρεχώρησε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς αὐτὴν τὴν πανδημία. Ἡ αἰτία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ΑΜΑΡΤΙΑ, τὴν ΑΠΙΣΤΙΑ καὶ τὴν ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι παραβαίνουμε τὶς θεῖες ἐντολές. Ἀκολουθοῦμε τὶς ὀρέξεις καὶ τὰ θελήματά μας, ἀντὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Διενεργοῦμε κάθε μέρα καὶ ἐπιμελῶς κάθε ἁμαρτία, δηλ. καταλαλιά, βλασφημία, μνησικακία, ψευδολογία, αἰσχρολογία, δόλο, ἔριδα, φθόνο, κακία, πονηρὲς καὶ ἀκάθαρτες πράξεις, ἀσέλγεια, ἀδικία, ἐπιορκία, ἐκτρώσεις, κάθε ἀθέμιτη αἰσχρουργία, φυσικὴ καὶ παρὰ φύσιν, προγαμιαῖες σχέσεις, πορνεία, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, πολιτικοὺς γάμους, γάμους ὁμοφυλοφίλων, ὑιοθεσίες τέκνων ἀπὸ ὁμοφυλοφίλους, παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, ἀλλαγὴ φύλου καὶ μάλιστα ἀπὸ 15 ἐτῶν, θεματικὴ ἑβδομάδα, σεξουαλικὴ ἀγωγή. Παραβαίνουμε τὶς σωτήριες ἐντολές, τὶς ἱερὲς συνθῆκες, τὶς ὁποῖες συνήψαμε κατὰ τὸ Ἅγιο Βάπτισμά μας. Ἀθετοῦμε τὸ φρικτὸ Αἷμα τῆς διαθήκης. Ὑβρίζουμε τὸ Πνεῦμα τῆς Χάριτος. Καταφρονοῦμε τὴν φοβερὴ καὶ ὑπερφυᾶ ὑιοθεσία. Θεωροῦμε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ θεῖος Νόμος καὶ ἡ θεόπνευστη διδασκαλία εἶναι ρήματα κενὰ καὶ ἔρημα πράξεως. Τὸ σεπτὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν ἀληθῆ Χριστιανισμό, τὴν Ὀρθοδοξία, τὰ περιφέρουμε μόνο κατ’ ὄνομα καὶ στὰ λόγια. Τὰ χέρια μας εἶναι ἐπιτήδεια γιὰ κάθε ἁρπαγὴ καὶ πλεονεξία. Τὰ πόδια μας εἶναι ἕτοιμα γιὰ κάθε ἀδικία καὶ κακεντρέχεια καὶ γιὰ νὰ καταπατοῦν τὴν μερίδα τῶν ἀδελφῶν. Τὸ στόμα μας γίνεται ὄργανο κάθε αἰσχρότητος καὶ μωρολογίας, ἐπιορκίας καὶ διαβολῆς. Γεμίζουμε τὰ μάτια καὶ τὶς αἰσθήσεις μας μὲ κάθε ἀσωτία καὶ ἀσέλγεια. Καταπατοῦμε τὸν νοῦ μας. Τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ τὰ κάνουμε μέλη πόρνης καί, ἀντὶ γιὰ ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τὰ καταντοῦμε ἀποθῆκες φθορᾶς καὶ ἀκαθαρσίας.
Ἀλλά, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἠθικὸ ἐπίπεδο, ἀποτυχγάνουμε καὶ στὸ δογματικό. Συμπροσευχόμαστε ἀντικανονικῶς καὶ ἀσυστόλως μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους. Ἀποδεχόμαστε τὸν σατανοκίνητο διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμό. Μεταλλάσσουμε τὸ ὀρθόδοξο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν σὲ πανθρησκειακό, συγκρητιστικὸ καὶ οἰκουμενιστικό. Ἀναγνωρίζουμε τὸν ἀντίχριστο καὶ αἱρεσιάρχη Πάπα Ρώμης ὡς Ἐκκλησία καὶ τὸν προσκαλοῦμε στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως. Παρέχουμε ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, προτεστάντες καὶ μονοφυσῖτες, στοὺς ὁποίους ἀποδίδουμε ἀποστολικὴ διαδοχή, ἱερωσύνη, μυστήρια καὶ Χάριν. Ἐκτιμοῦμε θετικῶς καὶ συμμετέχουμε στοὺς ἀλυσιτελεῖς καὶ ἀκάρπους διαχριστιανικοὺς καὶ διαθρησκειακοὺς διαλόγους καὶ στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, εὐτελίζοντας τὴν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀποκαλοῦμε τὸ Κοράνιο «ἱερὸ καὶ ἅγιο». Ὀνομάζουμε τὶς ἑβραϊκὲς συναγωγὲς καὶ τὰ ἰσλαμικὰ τζαμιὰ «ἱερὰ» καὶ χώρους λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀποδεχόμαστε τὴν ληστρική, αἱρετικὴ καὶ οἰκουμενιστικὴ ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καὶ τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις της. Ἱερολογοῦμε τοὺς ἀθεμίτους μεικτοὺς γάμους. Ἀπορρίπτουμε τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς σωτηρίας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐφαρμόζουμε τὴν μεταπατερικότητα, τὴν πατρομαχία καὶ τὴν μετακανονικότητα. Ἀναγνωρίζουμε τοὺς ἀκοινωνήτους, καθηρημένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματοαιρετικοὺς τῆς Οὐκρανίας ὡς Ἐκκλησία, συλλειτουργοῦμε μαζί τους, τοὺς μνημονεύουμε καὶ μολυνόμαστε. Ἀναγνωρίζουμε ὡς Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, στὸν ὁποῖο προσδίδουμε τὸ πρωτεῖο ἄνευ ἴσων. Μιλᾶμε γιὰ «ἀνοιχτὴ» Θεία Κοινωνία ἄνευ προϋποθέσεων.
Γιὰ ὅλες τὶς ἀνωτέρω τραγικότατες καὶ φρικτότατες βλασφημίες μας ἐναντίον τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, μὲ τὶς ὁποῖες βλασφημεῖται τὸ Πανάγιον Ὄνομά Του ἐν τοῖς ἔθνεσι, ξέσπασε ἡ παιδαγωγικὴ ὀργὴ καὶ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας μὲ τὸν «κορωνοϊό». «Διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»², λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου λέγει:
«Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε. Ἐὰν δὲ μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται. Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»³.
Γ΄
Γιὰ τὴν ἀνωτέρω προδοσία θὰ ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ κηρυχθῇ ἐν διωγμῷ, νὰ κτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες τῶν Ναῶν, νὰ ἀφυπνισθοῦν καὶ νὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἱερὸς κλῆρος καὶ ὁ εὐσεβὴς λαός, νὰ παραμείνουν ἀνοικτοὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί, νὰ τελοῦνται κανονικῶς ὅλες οἱ Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ οἱ Θεῖες Λειτουργίες, νὰ γίνωνται Ἱερὲς Λιτανεῖες, παρακλήσεις, δεήσεις καὶ προσευχές.
Μόνη διέξοδος στὸ τραγικὸ ἀδιέξοδο, τὸ ὁποῖο βιώνουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, εἶναι ἡ ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ, ἡ ΠΑΝΔΗΜΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, ΝΙΝΕΥΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ἡ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ, ὁ ΣΥΧΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ, ἡ ΣΥΧΝΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΙΣ καὶ ἡ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
«Πειθαρχεῖν Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»⁴. «Εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν».
¹https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/35914-iera-sunodos-anoixtes-oi-ekklisies-gia-kat-idian-proseuxi-kai-liti-telesi-theias-leitourgias
² Ἐφεσ. 5, 6.
³ Ἠσ. 1, 19-20.
⁴ Πράξ. 5, 29.
Εθνικοί Φύλακες
Μὲ ὄργανα τὸν «κορωνοϊό», τὸν ἐπακολουθοῦντα ἐνσπειρόμενο φόβο, τὸν πανικό, τὴν τρομοκρατία καὶ τὸν θάνατο, ἀποσκοποῦν:
- στὴν μείωσι τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς,
- στὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς ἀνθρωπότητος,
- στὴν φτωχοποίησι τῶν ἀνθρώπων,
- στὸν ἀπόλυτο οἰκονομικὸ ἔλεγχο,
- στὴν παγκόσμια ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνησι,
- στὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀχρήματης κοινωνίας, τοῦ πλαστικοῦ χρήματος, τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη», τῆς νέας ταυτότητος, καὶ ἀργότερα τοῦ χαράγματος-σφραγίσματος τῶν ἀνθρώπων,
- στὸ χτύπημα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ,
- στὸ κλείσιμο τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἐν μέσῳ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τοῦ ἐπὶ θύραις ἐρχομένου Πάσχα,
- στὴν ἀπαγόρευσι προσκυνήσεως καὶ ἀσπασμοῦ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (εἰκονομαχία),
- στὴν ἀπαγόρευσι τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ Θείων Λειτουργιῶν καὶ τῆς συμμετοχῆς σ’ αὐτὲς τῶν πιστῶν,
- στὴν ἀπαγόρευσι τῆς μεταλήψεως τοῦ Τιμίου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς πιστούς,
- στὴν ἐπιβολὴ τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν,
- στὸ χτύπημα ἐναντίον τῆς ἁγιοτόκου καὶ ἡρωοτόκου Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος μας,
- στὴν κατάργησι τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν ἑορτῶν καὶ παρελάσεων, καὶ
- στὴν κατάκτησι τῆς Χώρας μας μέσῳ τῆς εἰσβολῆς ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν καὶ ἐνδεχομένου πολέμου μὲ τὴν Τουρκία.
Ἀπὸ μὲν τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες (παλαιοὺς καὶ σημερινούς), κανεὶς δὲν περιμένει κάτι τὸ σπουδαῖον, διότι εἶναι γνωστὴ ἡ ἐκκλησιομάχος καὶ διωκτικὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος διακομματικὴ πολιτική τους. Ἀπὸ δὲ τοὺς ἐκκλησιαστικούς, διοικητικοὺς ἡγέτες, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Διαρκῆ «Ἱερὰ» Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περιμέναμε τοὐλάχιστον νὰ ὑπερασπισθοῦν αὐτό, τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωποῦν, δηλ. τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Δυστυχῶς, ὅμως, αὐτοὶ ἀπεδείχθησαν συνευδοκοῦντες, πρόθυμοι, ὑπάκουοι, δουλικοί, νενέκοι στὰ κελεύσματα τοῦ Καίσαρα περὶ ἀναστολῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν, λόγῳ «κορωνοϊοῦ», εὐτελίζοντας μὲν καὶ προδίδοντας τοὺς ἑαυτούς τους, τὴν ὑπόστασί τους, τὴν ἀποστολή τους, τὸν κλῆρο, τὸν λαό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία, ἀποδεικνύοντας δὲ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι πλέον ἐλευθέρα καὶ ζῶσα, ἀλλὰ αἰχμάλωτη καὶ νεκρή.
Ἀναφερόμεθα βεβαίως στὴν ἐπαίσχυντη, κατάπτυστη καὶ ἀπαράδεκτη ἀπόφασι τῆς Διαρκοῦς «Ἱερᾶς» Συνόδου τῆς 16-03-2020¹, ἡ ὁποία μόνον ὀργή, ἀγανάκτησι καὶ θλίψι μπορεῖ νὰ προκαλῇ.
Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὰ χρονικά, ποὺ ἀνώτατοι ρασοφόροι προτρέπουν τοὺς πιστούς -ἔστω καὶ προσωρινῶς- νὰ μὴ πηγαίνουν στοὺς Ναούς, νὰ μὴν ἀσπάζωνται τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό, νὰ μὴ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων λόγῳ κορωνοϊοῦ, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ ὀνομάζουν «θέλημα Θεοῦ»! Τοὺς ὁδηγοῦν ἔτσι μὲ ἀπόλυτη μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν πνευματικὸ θάνατο. Ντροπὴ καὶ αἶσχος! Αἰδὼς Ἀργεῖοι!
Θὰ μποροῦσε ἄραγε ὁ μισόθεος, μισάνθρωπος καὶ μισόκαλος Διάβολος νὰ πετύχῃ μεγαλύτερη νίκη ἀπὸ αὐτήν, ποὺ τοῦ δίνουν οἱ σύγχρονοι προβατόσχημοι λύκοι, οἱ βαρεῖς λύκοι, οἱ ἄπιστοι, ἐγκάθετοι, σατανοκινούμενοι καὶ φοβούμενοι τὸν ἰὸ καὶ ὄχι τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ρασοφόροι, οἱ ὁποῖοι πλήττουν καίρια τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀνασταυρώνουν τὸν Χριστὸ στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς αὐτὲς ἡμέρες; Ἀφοῦ, λοιπόν, δὲν μποροῦν νὰ ἠγηθοῦν καὶ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ αὐτονόητα, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πατρίδος, καὶ ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι καὶ κατώτεροι τῶν περιστάσεων, τότε δὲν τοὺς μένει ἄλλος δρόμος ἀπὸ τὸ νὰ ἀποχωρήσουν, νὰ κρεμάσουν τὸ πετραχῆλι καὶ τὸ ὠμοφόριό τους, νὰ παραιτηθοῦν καὶ νὰ μετανοήσουν γιὰ τὸ μέγιστο κακό, ποὺ ἔχουν προκαλέσει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Οὔτως ἢ ἄλλως ἔχουν χάσει ἐδῶ καὶ καιρὸ τὴν ἀξιοπιστία καὶ τὴν ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία τοῦ ἐνσυνειδήτου καὶ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Β΄
Πολλὰ ἔχουν εἰπωθῇ αὐτὸ τὸ διάστημα γιὰ τὸν «κορωνοϊό», ἀλλὰ σχεδὸν κανεὶς δὲν ἑστίασε τὸ κέντρο βάρους καὶ δὲν ἐπικεντρώθηκε στὴν πραγματικὴ καὶ οὐσιαστικὴ αἰτία, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας παρεχώρησε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς αὐτὴν τὴν πανδημία. Ἡ αἰτία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ΑΜΑΡΤΙΑ, τὴν ΑΠΙΣΤΙΑ καὶ τὴν ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι παραβαίνουμε τὶς θεῖες ἐντολές. Ἀκολουθοῦμε τὶς ὀρέξεις καὶ τὰ θελήματά μας, ἀντὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Διενεργοῦμε κάθε μέρα καὶ ἐπιμελῶς κάθε ἁμαρτία, δηλ. καταλαλιά, βλασφημία, μνησικακία, ψευδολογία, αἰσχρολογία, δόλο, ἔριδα, φθόνο, κακία, πονηρὲς καὶ ἀκάθαρτες πράξεις, ἀσέλγεια, ἀδικία, ἐπιορκία, ἐκτρώσεις, κάθε ἀθέμιτη αἰσχρουργία, φυσικὴ καὶ παρὰ φύσιν, προγαμιαῖες σχέσεις, πορνεία, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, πολιτικοὺς γάμους, γάμους ὁμοφυλοφίλων, ὑιοθεσίες τέκνων ἀπὸ ὁμοφυλοφίλους, παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, ἀλλαγὴ φύλου καὶ μάλιστα ἀπὸ 15 ἐτῶν, θεματικὴ ἑβδομάδα, σεξουαλικὴ ἀγωγή. Παραβαίνουμε τὶς σωτήριες ἐντολές, τὶς ἱερὲς συνθῆκες, τὶς ὁποῖες συνήψαμε κατὰ τὸ Ἅγιο Βάπτισμά μας. Ἀθετοῦμε τὸ φρικτὸ Αἷμα τῆς διαθήκης. Ὑβρίζουμε τὸ Πνεῦμα τῆς Χάριτος. Καταφρονοῦμε τὴν φοβερὴ καὶ ὑπερφυᾶ ὑιοθεσία. Θεωροῦμε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ θεῖος Νόμος καὶ ἡ θεόπνευστη διδασκαλία εἶναι ρήματα κενὰ καὶ ἔρημα πράξεως. Τὸ σεπτὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν ἀληθῆ Χριστιανισμό, τὴν Ὀρθοδοξία, τὰ περιφέρουμε μόνο κατ’ ὄνομα καὶ στὰ λόγια. Τὰ χέρια μας εἶναι ἐπιτήδεια γιὰ κάθε ἁρπαγὴ καὶ πλεονεξία. Τὰ πόδια μας εἶναι ἕτοιμα γιὰ κάθε ἀδικία καὶ κακεντρέχεια καὶ γιὰ νὰ καταπατοῦν τὴν μερίδα τῶν ἀδελφῶν. Τὸ στόμα μας γίνεται ὄργανο κάθε αἰσχρότητος καὶ μωρολογίας, ἐπιορκίας καὶ διαβολῆς. Γεμίζουμε τὰ μάτια καὶ τὶς αἰσθήσεις μας μὲ κάθε ἀσωτία καὶ ἀσέλγεια. Καταπατοῦμε τὸν νοῦ μας. Τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ τὰ κάνουμε μέλη πόρνης καί, ἀντὶ γιὰ ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τὰ καταντοῦμε ἀποθῆκες φθορᾶς καὶ ἀκαθαρσίας.
Ἀλλά, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἠθικὸ ἐπίπεδο, ἀποτυχγάνουμε καὶ στὸ δογματικό. Συμπροσευχόμαστε ἀντικανονικῶς καὶ ἀσυστόλως μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους. Ἀποδεχόμαστε τὸν σατανοκίνητο διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμό. Μεταλλάσσουμε τὸ ὀρθόδοξο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν σὲ πανθρησκειακό, συγκρητιστικὸ καὶ οἰκουμενιστικό. Ἀναγνωρίζουμε τὸν ἀντίχριστο καὶ αἱρεσιάρχη Πάπα Ρώμης ὡς Ἐκκλησία καὶ τὸν προσκαλοῦμε στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως. Παρέχουμε ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, προτεστάντες καὶ μονοφυσῖτες, στοὺς ὁποίους ἀποδίδουμε ἀποστολικὴ διαδοχή, ἱερωσύνη, μυστήρια καὶ Χάριν. Ἐκτιμοῦμε θετικῶς καὶ συμμετέχουμε στοὺς ἀλυσιτελεῖς καὶ ἀκάρπους διαχριστιανικοὺς καὶ διαθρησκειακοὺς διαλόγους καὶ στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, εὐτελίζοντας τὴν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀποκαλοῦμε τὸ Κοράνιο «ἱερὸ καὶ ἅγιο». Ὀνομάζουμε τὶς ἑβραϊκὲς συναγωγὲς καὶ τὰ ἰσλαμικὰ τζαμιὰ «ἱερὰ» καὶ χώρους λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀποδεχόμαστε τὴν ληστρική, αἱρετικὴ καὶ οἰκουμενιστικὴ ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καὶ τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις της. Ἱερολογοῦμε τοὺς ἀθεμίτους μεικτοὺς γάμους. Ἀπορρίπτουμε τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς σωτηρίας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐφαρμόζουμε τὴν μεταπατερικότητα, τὴν πατρομαχία καὶ τὴν μετακανονικότητα. Ἀναγνωρίζουμε τοὺς ἀκοινωνήτους, καθηρημένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματοαιρετικοὺς τῆς Οὐκρανίας ὡς Ἐκκλησία, συλλειτουργοῦμε μαζί τους, τοὺς μνημονεύουμε καὶ μολυνόμαστε. Ἀναγνωρίζουμε ὡς Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, στὸν ὁποῖο προσδίδουμε τὸ πρωτεῖο ἄνευ ἴσων. Μιλᾶμε γιὰ «ἀνοιχτὴ» Θεία Κοινωνία ἄνευ προϋποθέσεων.
Γιὰ ὅλες τὶς ἀνωτέρω τραγικότατες καὶ φρικτότατες βλασφημίες μας ἐναντίον τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, μὲ τὶς ὁποῖες βλασφημεῖται τὸ Πανάγιον Ὄνομά Του ἐν τοῖς ἔθνεσι, ξέσπασε ἡ παιδαγωγικὴ ὀργὴ καὶ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας μὲ τὸν «κορωνοϊό». «Διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»², λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου λέγει:
«Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε. Ἐὰν δὲ μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται. Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»³.
Γ΄
Γιὰ τὴν ἀνωτέρω προδοσία θὰ ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ κηρυχθῇ ἐν διωγμῷ, νὰ κτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες τῶν Ναῶν, νὰ ἀφυπνισθοῦν καὶ νὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἱερὸς κλῆρος καὶ ὁ εὐσεβὴς λαός, νὰ παραμείνουν ἀνοικτοὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί, νὰ τελοῦνται κανονικῶς ὅλες οἱ Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ οἱ Θεῖες Λειτουργίες, νὰ γίνωνται Ἱερὲς Λιτανεῖες, παρακλήσεις, δεήσεις καὶ προσευχές.
Μόνη διέξοδος στὸ τραγικὸ ἀδιέξοδο, τὸ ὁποῖο βιώνουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, εἶναι ἡ ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ, ἡ ΠΑΝΔΗΜΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, ΝΙΝΕΥΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ἡ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ, ὁ ΣΥΧΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ, ἡ ΣΥΧΝΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΙΣ καὶ ἡ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
«Πειθαρχεῖν Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»⁴. «Εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν».
¹https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/35914-iera-sunodos-anoixtes-oi-ekklisies-gia-kat-idian-proseuxi-kai-liti-telesi-theias-leitourgias
² Ἐφεσ. 5, 6.
³ Ἠσ. 1, 19-20.
⁴ Πράξ. 5, 29.
Εθνικοί Φύλακες
