Στρατιωτικὴ Σχολὴ Ἀξιωματικῶν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Βασιλεύει τὸ ἀγκάθι»
Ἀντιγραφὴ μὲ ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ
(Τὸ ἄρθρο αὐτὸ γράφτηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1964 ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ δημοσιεύτηκε στὸ φύλλο τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας». Ἀναφέρεται στὴν τερατώδη διάταξη τοῦ Νόμου 2976/1954, ἄρθρο 3, παρ. 3, σύμφωνα πρὸς τὸν ὁποῖο οἱ γυναῖκες ἀξιωματικοὶ ἀδελφὲς νοσοκόμες στεροῦνταν τὸ δικαίωμα τῆς μητρότητας)
Ἕνα ἄρθρο γραμμένο πρὸ ἑξῆντα ἐτῶν τόσο ἐπίκαιρο, ὡσὰν νὰ τὸ ἔγραψε σήμερα ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος. Ἐμεῖς, λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητας τοῦ θέματος περὶ τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευσή τους ἀπὸ τὸ Ἀνώτατο δικαστήριο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἀλλὰ καὶ τίς ἀντιδράσεις ποὺ ἀκολούθησαν ἀπὸ πλῆθος προσωπικοτήτων καὶ φορέων ἀκόμη καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση καὶ ὀξύτητα, θὰ ἐρανιστοῦμε τὰ ἀναγκαῖα ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο, ὡς θέση καὶ ἀπάντηση ἑνὸς ὀρθοδόξου ἐπισκόπου, αὐτοῦ τοῦ μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Φλωρίνης καὶ ὡς φυσικῶς προϋποτιθέμενη ἐξ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀφοῦ κάνει μακρὰ ἀναφορὰ στὴν ἱστορία σχετικὰ μὲ τὸν γάμο, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἀκόμη καὶ τονίζει τὴν ἱερότητα ποὺ προσέδιδαν σ᾿ αὐτὸν ἀκόμη καὶ οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας, ἔρχεται στὴν ἐποχὴ τοῦ χριστιανισμοῦ, ὅπου ὁ γάμος καθιερώνεται ὡς Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ κράτος εἶναι τυπικῶς Ὀρθόδοξο χριστιανικό, ἐκδίδει νόμους μὲ φοβερὲς ἀντιφάσεις.
_Ἕνας ἐξ αὐτῶν ἦταν καὶ ὁ προαναφερθείς, ὁ ὁποῖος ἀφοροῦσε στὶς Ἀξιωματικοὺς Ἀδελφὲς Νοσοκόμες, ποὺ εἰσήχθησαν στὴν νέα Σχολή. Γράφει:
«Καὶ αὐτὰ μὲν περὶ γάμου διακηρύττει τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος διὰ τῆς φωνῆς τῶν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων καὶ δι᾿ αὐτῶν ἀκόμη τῶν τάφων τῶν προγόνων του, τῶν θεμελιωτῶν τῆς μαρτυρικῆς μας Πατρίδας. Ἀλλά, ἐνῶ αὐτὰ τὰ διακηρύττει ἐπισήμως τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος, ἰδοὺ τί ἀποφαίνεται ὁ σοφὸς νομοθέτης στὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα:
Ἑλληνίδες κόρες! Σᾶς καλῶ στὴν Σχολὴ τῶν Ἀξιωματικῶν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων, ἡ ὁποία τίθεται ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τῆς βασιλομήτορος Φρειδερίκης. Θὰ σπουδάσετε. Θὰ βγεῖτε ἀπὸ τὴν Σχολή. Θὰ σᾶς δώσω τὴν ἐπωμίδα τοῦ Ἕλληνα ἀξιωματικοῦ. Μπορεῖτε νὰ φτάσετε μέχρι τὸν βαθμὸ τοῦ ἀντισυνταγματάρχη. Θὰ ἔχετε ὅλες τίς ἀπολαβὲς καὶ τὰ προνόμια τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν. Θὰ εἶστε κατὰ πάντα ἰσότιμες πρὸς τοὺς ἀξιωματικούς, ἀλλὰ ὑπὸ ἕναν ὅρο· ἐπὶ μία πενταετία θὰ παραμείνετε ἄγαμες. Ἄν ἐντὸς τῆς πρώτης πενταετίας παντρευτεῖτε, θὰ σᾶς ἀποστρατεύσω.
Αὐτὸς ἦταν ὁ πρῶτος περιορισμός. Ἄν ὑποκύψει ἡ ἀδελφὴ νοσοκόμος σ᾿ αὐτὴν τὴν διάταξη, θὰ δεῖ τὰ ὡραιότερα νεανικά της χρόνια νὰ περνᾶνε, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ σκεφτεῖ γιὰ γάμο. Ἀλήθεια, πόσο πιὸ εὐτυχισμένη ἀπὸ αὐτὴν εἶναι μιὰ βοσκοπούλα, ἡ ὁποία εἶναι ἀδέσμευτη ἀπὸ τέτοια διάταξη καὶ παντρεύεται καὶ συμβιώνει μὲ ἀγάπη καὶ ἁρμονία μὲ τὸν ἐκλεκτὸ τῆς καρδιᾶς της! Ἡ ἀδελφὴ νοσοκόμα πρέπει νὰ περιμένει νὰ ἔλθει «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», τὸ ὁποῖο ἐδῶ δὲν τὸ ὁρίζει ὁ Θεὸς ἀλλὰ ὁ Σατανᾶς! Ἀλλά, ὅταν ἔλθει «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», θὰ βρεῖ τὴν Ἑλληνίδα νοσοκόμα ἁγνὴ καὶ παρθένο, ἐνῶ θὰ συναναστρέφεται καὶ θὰ συμβιώνει μέσα σὲ τόσους πειρασμούς; Ἢ θὰ ἔχουν μαραθεῖ τὰ παρθενικά της ἄνθη; Ἤ, ἀφοῦ παλέψει σκληρὰ μὲ τὴν φύση της, ὡς μὴ προορισμένη γιὰ γάμο, θὰ διατηρήσει μὲν τὴν παρθενική της τιμή, ἀλλὰ θὰ εἰσέλθει ἐνδόξως στὴν τάξη τῶν γεροντοκορῶν; Οἱ εὐκαιρίες θὰ ἔχουν χαθεῖ καὶ ἡ ἀποκατάστασή της θὰ εἶναι πολὺ δύσκολη. Καὶ δὲν θὰ θεωρεῖ ἡ κόρη αὐτὴ ὡς ὑπαίτιο τῆς ἀποτυχίας της τὸν ἀπάνθρωπο νόμο;
Ἀλλὰ ὁ νομοθέτης προχωράει ἀκόμη περισσότερο. Λέει πρὸς τὴν ἀδελφὴ νοσοκόμα:
_Ἀφοῦ συμπληρώσεις πενταετία ὑπηρεσίας, ἔχεις τὸ δικαίωμα νὰ παντρευτεῖς. Ἀλλὰ πρόσεξε. Σὲ προειδοποιῶ. Πρόσεξε μὴν γεννήσεις παιδί. Διότι, ἂν γεννήσεις παιδί, ἀμέσως θὰ σὲ ἀποστρατεύσω!
Σᾶς φαίνονται ἀπίστευτα, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες τὰ παραπάνω; Ἀλλὰ ἰδοὺ ἐπὶ λέξει ἡ τερατώδης διάταξη, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν μεγαλύτερη ἀντινομία στὴν σύγχρονη κοινωνία:
«Ἐν περιπτώσει τελέσεως παρὰ τούτων γάμου ἐντὸς πενταετίας ἀπὸ τῆς ὀνομασίας των ὡς ἀξιωματικῶν ἢ ἀποκτήσεως ἐξωγάμου τέκνου ὁποτεδήποτε, ἀποστρατεύονται αὐτεπαγγέλτως. Ἀποστρατεύονται αὐτεπαγγέλτως ἐπίσης ὁποτεδήποτε ἤθελον ἐκ τοῦ γάμου των ἀποκτήσει τέκνον». (ἄρθρον 3, παράγραφος 3 τοῦ ὑπ. Ἀριθμ. 2976/1954 Ν.Δ.).
ΔΙΛΗΜΜΑ
Κατόπιν τῆς παραπάνω διατάξεως οἱ ἀξιωματικοὶ ἀδελφὲς νοσοκόμες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Χώρας τίθενται πρὸ ἑνὸς διλήμματος, τὸ ὁποῖο δημιουργεῖ κρίση συνειδήσεως.
Τὸ δίλημμα εἶναι τὸ ἑξῆς. Ὀφείλουν ἢ νὰ ὑπακούσουν στὸν νόμο καὶ νὰ παντρευτοῦν (μετὰ ἀπὸ πενταετία, ἐννοεῖται) καὶ νὰ μὴν δημιουργήσουν παιδιὰ καὶ νὰ παραμείνουν στὸ στράτευμα, νὰ προάγονται καὶ νὰ φθάσουν μέχρι τὸν βαθμὸ τοῦ ἀντισυνταγματάρχη. Νὰ ἔχουν ἐπωμίδες καὶ ἀπολαβὲς καὶ συντάξεις, ἀλλὰ νὰ καίγονται ἐσωτερικῶς γιὰ τὴν φυσικὴ καὶ ἠθικὴ ἀταξία. Ἢ νὰ μὴν ὑπακούσουν στὸν νόμο, νὰ παντρευτοῦν, νὰ ἀποκτήσουν παιδιὰ καὶ νὰ ἀποστρατευτοῦν, χάνοντας τὴν ἐπίζηλη θέση, τοὺς μισθούς, τίς συντάξεις, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἥσυχες μὲ τὴν συνείδησή τους.
Πῶς ἀντιμετώπισαν τὸ δίλημμα; Πῶς ἔλυσαν τὸ ἠθικὸ αὐτὸ πρόβλημα οἱ Ἑλληνίδες νοσοκόμες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων;
Ἄλλες μὲ ἀπὸ αὐτὲς ἔθεσαν πάνω ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ τοὺς μισθοὺς τὸν ἠθικὸ νόμο, ἄκουσαν τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεώς τους, ἦλθαν σὲ νόμιμο γάμο, γέννησαν παιδιὰ καί, ἐπειδὴ ἡ τεκνογονία θεωρεῖται ἔγκλημα γι᾿ αὐτές, τὸ ὁποῖο συνεπάγεται καθαίρεση ἀπὸ τὸ ἀξίωμα, βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ στράτευμα, ἐκτὸς ἐργασίας, περιφρονημένες καὶ ἄδοξες, ἀλλὰ στεφανωμένες μὲ τὸ στεφάνι τῆς μητρότητας, τὸ ὁποῖο ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ ὅλες τίς χρυσὲς ἐπωμίδες καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ πλούτη καὶ τοὺς θησαυρούς. Τὸ γέλιο τοῦ παιδιοῦ τους γέλιο ἀγγέλου. Πλούσια ἡ ἀμοιβὴ τῆς θυσίας τους.
Σ᾿ αὐτὲς τίς νοσοκόμες ἀξίζει ἕνα μυριόστομο «εὖγε» ἀπὸ μέρους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Στὸν αἰῶνα αὐτὸν τῆς ὕλης φανερώθηκαν Ἑλληνίδες ἀντάξιες τοῦ ὀνόματός τους καὶ ἔδωσαν ὑπέροχο παράδειγμα, ἀνανεώνοντας τὸ παράδειγμα τῆς Ἀντιγόνης, ἡ ὁποία πάνω ἀπὸ τίς διαταγὲς ἑνὸς ἀπαίσιου τυράννου ἔθεσε τοὺς αἰώνιους ἄγραφους νόμους, τοὺς ὁποίους δὲν τοὺς γέννησε ἡ γῆ ἀλλὰ ὁ οὐρανός. Ὡς χριστιανὲς δέ, ἐφάρμοσαν τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5,29).
Ἀλλὰ ὅλες οἱ ἀξιωματικοὶ δὲν εἶχαν τὸν ψυχικὸ ἡρωισμὸ αὐτῶν τῶν συναδέλφων τους. Δὲν ἔμειναν βεβαίως σὲ ἀναγκαστικὴ ἀγαμία, μὲ ὅλα τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματά της. Παντρεύτηκαν. Ἀλλά, ἀντιμετωπίζοντας στὴν οἰκογενειακή τους ζωὴ οἰκονομικὲς δυσχέρειες καὶ φοβούμενες μήπως ἀπολυθοῦν ἐξαιτίας τῆς τεκνογονίας καὶ βρεθοῦν ἐκτὸς ἐργασίας, καταδίκασαν τοὺς ἑαυτούς τους στὴν ἀτεκνία, τὴν ὁποία, καθὼς εἶναι εὐνόητο, τὴν πέτυχαν συντρίβοντας μέσα στὰ σπλάχνα τους κάθε σκίρτημα νέας ζωῆς, ρίχνοντας τὰ ἔμβρυα, τρέχοντας σὲ γυναικολογικὲς κλινικὲς γιὰ ἐκτρώσεις καὶ ἀμβλώσεις ἢ καὶ προλαμβάνοντας τὴν σύλληψη τῆς νέας ζωῆς μὲ σατανικὲς μεθόδους, τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει μὲ τίς αὐστηρότερες τιμωρίες, διότι ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρεῖ ὡς εἶδος φόνου, τοῦ χειρότερου φόνου, ποὺ γίνεται μὲ κοινὴ σατανικὴ συμφωνία τῶν συζύγων!
Τὸ ἔγκλημα εἶναι ἔγκλημα γενοκτονίας!
Ἰδοὺ λοιπὸν ποῦ ἐξωθεῖ ἡ τερατώδης διάταξη τοῦ Νόμου. Εὐτυχῶς δὲ ποὺ ἡ διάταξη αὐτὴ δὲν ἐπεκτάθηκε καὶ στοὺς ὑπαλλήλους τῶν ἄλλων ὑπηρεσιῶν!
Πρὸς τί λοιπὸν κατηγοροῦμε τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδας, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐγκλήματα γενοκτονίας ἐπιδιώκουν τὴν ἐξόντωση τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες μὲ τέτοιους νόμους κάνουμε τὸ ἴδιο ἔγκλημα σὲ βάρος τῆς ἴδιας τῆς φυλῆς μας; Πόσα θαυμάσια Ἑλληνόπουλα δὲν θὰ γεννιοῦνταν ἀπὸ τίς μορφωμένες καὶ ὑγιέστατες Ἑλληνίδες ἀδελφὲς νοσοκόμες, οἱ ὁποῖες θὰ ἦταν ἄξιες κατὰ πάντα νὰ ἀναλάβουν τὰ βάρη τῆς μητρότητας; Γιατί τίς στεροῦμε ἀπὸ τὸ θεῖο δῶρο τῆς δημιουργίας;
Μπορεῖτε τώρα νὰ φανταστεῖτε τὴν ψυχολογικὴ κατάσταση τῶν Ἑλληνίδων αὐτῶν, οἱ ὁποῖες, παρόλη τὴν ἐπιθυμία τους, δὲν ἔφεραν παιδιὰ στὸν κόσμο; Ὅταν αὔριο βλέπουν ἄλλες συνομήλικές τους νὰ κρατοῦν στὴν ἀγκαλιά τους χαριτωμένα βρέφη, αὐτὲς ἐσωτερικὰ θὰ ἀναστενάζουν καὶ θὰ λένε: «Ἀνάθεμα στὸ σημερινὸ κράτος, ποὺ μὲ τοὺς νόμους του μᾶς στέρησε αὐτὴν τὴν θεία εὐλογία». Ὄνειρα τρομακτικὰ θὰ ταράζουν τὸν ὕπνο τους γιὰ τὰ ἐγκλήματα στὰ ὁποῖα προέβησαν... Θὰ βλέπουν τὰ χέρια τους βαμμένα στὸ αἷμα τῶν παιδιῶν τους, ποὺ μὲ τίς ἐκτρώσεις τὰ ἔσφαξαν μέσα στὶς κλινικὲς καὶ οἱ τύψεις τῆς συνείδησής τους θὰ εἶναι ἀφόρητες. Θὰ ἀκοῦνε μυστικὲς φωνές:
Κακοῦργοι, τί κάνατε; Γιὰ μιὰ ἐπωμίδα, γιὰ ἕναν μισθό, μᾶς θυσιάσατε στὸν νεότερο Μολώχ, τὸ ἀντιχριστιανικὸ κράτος. Δὲν ἀξίζαμε, ἐμεῖς τὰ ἀθῶα παιδιά, περισσότερο ἀπὸ ὅλε στὶς ἐπωμίδες καὶ τοὺς θησαυροὺς τοῦ κόσμου; Φόνισσες! Γιατί μᾶς θυσιάσατε; Ποιός τόπος τῆς γῆς, ποιά ἔπαυλη, ποιό ἀνάκτορο μπορεῖ νὰ σᾶς ἀναπαύσει, ὅταν μέσα σ᾿ αὐτὰ δὲν ἀκούγεται τὸ ἀηδονολάλημα τῶν παιδιῶν; Σὲ ποιόν Θεὸ πιστεύετε; Στὸν Χριστὸ ἢ στὸν Μαμωνᾶ;...
Αὐτὲς οἱ φωνές, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία πὼς θὰ δημιουργήσουν σαιξπήρεια δράματα. Ἡ ἀπώθηση τῆς μητρότητας, ἡ ἀναγκαστικὴ κατάργηση θεμελιώδους λειτουργίας τῆς γυναικείας φύσης, ποὺ διψάει νὰ δεῖ παιδιά, σύμφωνα μὲ τοὺς ἀπαράβατους ψυχολογικοὺς νόμους θὰ δημιουργήσει στὴν ψυχὴ τῆς γυναίκας ἕνα τεράστιο κενό, τὸ ὁποῖο μὲ κανέναν ἄλλο ἐπίγειο θησαυρὸ δὲν μπορεῖ νὰ συμπληρωθεῖ. Θὰ μείνει κενὸ ἀβυσσαλέο. Καὶ μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν ἄβυσσο τῆς γυναικείας ψυχῆς θὰ παρουσιαστοῦν ὅλα τὰ φοβερὰ νευροψυχικὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα θὰ ὁδηγήσουν τὴν δυστυχισμένη γυναῖκα σὲ νευρολογικὴ κλινικὴ ἢ θὰ τὴν κάνουν μιὰ ὑστερική, μελαγχολικὴ καὶ ἀπελπισμένη ὕπαρξη, ἡ ὁποία θὰ εἶναι τελείως ἀκατάλληλη γιὰ νὰ ἐμπνεύσει αἰσιοδοξία καὶ νὰ μεταδώσει παρηγοριὰ στοὺς ἀσθενεῖς στρατιῶτες».
Ἀντιγραφὴ μὲ ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ
