"Γιά κοίταξε γύρω μας, Φωτάκη! Δεν εἶναι παράδεισο ἡ πλάση; Ὁ ἥλιος πού 'ναι ἀπὸ πάνω μας καὶ γελᾶ σαν τον καλόν τόν ἄνθρωπο, τὰ βλογημένα τὰ βουνά, κείνη θάλασσα ποὺ δὲ χορταίνει κανένας νὰ την κοιτάζει, τὰ λουλούδια ποὺ μοσκοβολᾶνε! Δόξα στόν Γιαραμπή, τί καλὰ ποὺ εἵμαστε! 'Έχουμε τὸ παλάτι μας, τὴ βάρκα μας, τ' ἀγεράκι μας, την ἡσυχία μας! Τί χρειάζεται παραπάνω γιὰ νὰ χαίρεται ὁ ἄνθρωπος; Ὁ μεγαλοδύναμος, ὅλα μᾱς τά 'δωσε. Κ' ἐμεῖς, οἱ ἀχάριστοι, θέλουμε νὰ φᾱμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον γιὰ ν' ἀπολάψουμε τάχα τὴ ζωή. Ποιὰ ζωή, βρὲ; Ἡ ζωὴ εἶναι μέσα, στόν ἄνθρωπο, δεν εἷναι ἀπ' ὄξω!
Ἑγώ, ἕνας ἀπελέκητος ἄνθρωπος, τὸ κατάλαβα, κι αὐτοὶ δέν τὸ καταλάβανε μὲ τὰ μπουμπουνιασμένα κεφάλια τους ἀπὸ τὶς, πολλές φιλοσοφίες, ἀπὸ τίς ἐπιστῆμες! Τίς ἐστι πλούσιος; Ὁ ἐν τῷ ὀλίγῳ ἀναπαυόμενος!"
Ὁ ἀγέρας εἶχε φρεσκάρει, κ' ἡ θάλασσα ἄρχισε ν' ἀφρίζει καὶ νὰ βουΐζει χαρούμενα. Τὸ κῡμα στοίβαζε τὰ φύκια ἀπάνω στὴν ἀκροθαλασσιά. Γλάριοι πετούσανε ἀπὸ πάνω μας. Ὁ μπαρμπα Ἡρακλῆς χαμογελοῡσε, κ' έλεγει:
"Καλὰ εἴμαστε, δόξα, σοι ὁ Θεός! Αὐτοὶ που θέλουνε τὰ πολλὰ, ἂς πᾱνε νὰ τὰ βροῡνε στὸ φεγγάρι καὶ στ' ἄστρα, μὲ τὰ πύραυλα καὶ μὲ τ' ἄλλα τὰ ἐργαλεῖα! Θαρροῦνε πως θὰ ζήσουνε χίλια χρόνια! Ἐμ εἷμαι ἐνενηνταέξι χρονῶν, καὶ λέγω: Χτές ἧρτα, σήμερα φεύγω! Ἁμ' τὸν ξέρω καλὰ τον ψεύτικο τον κόσμο!"------------------------------------------------------------------
Ὁ ἀγέρας εἶχε φρεσκάρει, κ' ἡ θάλασσα ἄρχισε ν' ἀφρίζει καὶ νὰ βουΐζει χαρούμενα. Τὸ κῡμα στοίβαζε τὰ φύκια ἀπάνω στὴν ἀκροθαλασσιά. Γλάριοι πετούσανε ἀπὸ πάνω μας. Ὁ μπαρμπα Ἡρακλῆς χαμογελοῡσε, κ' έλεγει:
"Καλὰ εἴμαστε, δόξα, σοι ὁ Θεός! Αὐτοὶ που θέλουνε τὰ πολλὰ, ἂς πᾱνε νὰ τὰ βροῡνε στὸ φεγγάρι καὶ στ' ἄστρα, μὲ τὰ πύραυλα καὶ μὲ τ' ἄλλα τὰ ἐργαλεῖα! Θαρροῦνε πως θὰ ζήσουνε χίλια χρόνια! Ἐμ εἷμαι ἐνενηνταέξι χρονῶν, καὶ λέγω: Χτές ἧρτα, σήμερα φεύγω! Ἁμ' τὸν ξέρω καλὰ τον ψεύτικο τον κόσμο!"------------------------------------------------------------------
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
proskynitis.blogspot.com