Ὁ ἱερὀς ναός τοῦ ἁγίου Νικολάου στή Νέα Ὑόρκη βρισκόταν στή σκιά, θά λέγανε μερικοί, τῶν περίφημων δίδυμων πύργων. Ἐν πάσῃ περιπτώσει ὅ,τι τοῦ ἔλειπε σέ ὕψος δομικόν τό διέθετε εἰς ὕψος πνευματικόν, γι' αὐτό καί τραβοῦσε τήν προσοχή μπροστά ἀπό τούς δύο γίγαντες μέ τά γυάλινα, ὅπως ἀποδείχθηκε, πόδια.
Ὁ ἱερός ναός τοῦ ἁγίου Νικολάου καταστράφηκε ὁλοσχερῶς τήν 11η Σεπτεμβρίου 2001, τήν ἡμέρα πού μπῆκε ἡ τελευταία σφραγίδα γιά τήν ἀλλαγή τοῦ κόσμου στό σημερινό ἀπερίγραπτο χάλι του.
Ἡ ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς, τῆς ὁποίας σήμερα ἡγεῖται ὁ τοὐλάχιστον ἀμφιλεγόμενος Ἐλπιδοφόρος (κάποιοι τόν ἀποκαλοῦν Ἐλπιδοκτόνο), ἀποφάσισε νά ἀνεγείρει νέο ναό στή θέση τοῦ παλιοῦ. Στά τέλη τοῦ 2021 ἔγιναν τά θυρανοίξια καί λίγες ἡμέρες πρίν τά ἐγκαίνια. Τυπικά ὅλα ἐντάξει.
Ὁ νέος ἅγιος Νικόλαος φέρει ἀρχιτεκτονικά τήν ὑπογραφή τοῦ γνωστοῦ Καλατράβα, πούφτιαξε καί τά στέγαστρα στίς Ὀλυμπιακές ἐγκαταστάσεις της Ἀθήνας καί πολλά ἄλλα. Ἔδωσε στόν ναό εἰκόνα φουτουριστική, πού θἄλεγε κανείς, αν κι από κάτω είναι τίγκα στο μπετόν. Λίγο science fiction, λίγο westworld! Σχετικῶς θά καλοῦσα νά πάρει θέση ὁ φίλος Nikos Delinikolas, διότι ἐγώ ἀπό ἀρχιτεκτονική δέν σκαμπάζω καί πολλά.
Θα σταθῶ ὅμως κάπου ἀλλοῦ. Στό ρεπορτάζ τῶν ΜΜΕ φέρ' εἰπεῖν, πού ἀναφέρουν ὅτι "Μέσα ἀπό δυσκολίες, ἐμπόδια καί προβλήματα χρόνων, ἔγινε ἕνα μικρό θαῦμα ὅπως λένε οἱ ὁμογενεῖς καί ὁ Ἅγιος Νικόλαος θά λειτουργεῖ ως Ἐθνικό Ἱερό γιά ὅλες τίς θρησκεῖες ( ; ) καί σέ μνήμη ὅλων ὅσοι χάθηκαν, ὅταν κατέρρευσαν οἱ δίδυμοι πύργοι". Θά σταθῶ καί στήν ὁμιλία τοῦ Ἐλπιδοφόρου, πού κινούμενος στό ἴδιο μῆκος κύματος εἶπε, χρησιμοποιῶντας λόγο ποῦ μοῦ ἠχεῖ πλάνος, ὅτι "παρόλο πού πρόκειται γιά Ἑλληνορθόδοξο οἶκο προσευχής καί λατρείας, θά εἶναι ἀνοιχτός σέ όλους ( ; ) καί σημεῖο ἀναφορᾶς, ὅπου ὅσοι ἔρχονται θά μποροῦν νά ὁραματιστοῦν ἕνα κόσμο εὐσπλαχνίας, συμφιλίωσης καί συγχώρεσης".
Κάποτε, ξέρετε, ἀπέρριπτα ὅλα αὐτά περί οἰκουμενισμοῦ ὡς αἵρεσης πού ἔχει ἐμφιλοχωρήσει καί στά σπλάχνα τῆς ἐκκλησίας. Τά θεωροῦσα ὑπερβολικά. Σήμερα πού τό σχέδιο γιά τήν παγκόσμια δικτατορία προχωρεῖ ἀκάθεκτο, ἀνησυχῶ. Οἱ αἱρέσεις εἶναι ὅπως τά ζιζάνια τῆς παραβολῆς. Κι ἄν δέν ὑπῆρχε ἐκκλησία δέν θά ὑπῆρχαν καί αὐτές, ἀφοῦ πάντοτε τά παράσιτα τρέφονται ἀπό τόν πραγματικό καρπό. Πάντοτε λοιπόν οἱ αἱρέσεις ξεκινοῦσαν μέσα ἀπό τήν ἐκκλησία καί μάλιστα ἀπό τά ὑψηλά κλιμάκιά της. Καί μ' αὐτά πού διαβάζω πολύ φοβᾶμαι... ὄχι μόνον ὅτι ὁ ναός θά καταλήξει τουριστική ἀτραξιόν, αὐτό εἶναι τό λιγότερο, ἀλλά ὅτι δέν ἀπέχει πολύ ἡ ἡμέρα, πού μετά τό "τάς θύρας, τά θύρας..." θά μείνουν μέσα οἱ "ἐχθροί" νά συμμετάσχουν εἰς τό μυστήριον. Καί τότε θά πρέπει πράγματι νά βάλει ὁ Θεός τό χέρι του.
Κωνσταντίνος Ταούλας
