Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτορ Ἱστορίας
Καιροί τῆς πλάνης, καιροί τοῦ κατήφορου, καιροί τῶν ἀποκαλυπτηρίων.
Καί εἶναι πλέον τά ἀποακαλυπτήρια καί ἐκκωφαντικά καί καταιγιστικά.
Ἐδῶ καμαρώνουμε τόν γνωστό ἐμβολιεπίσκοπο Διδυμοτείχου (δέν ξεχνᾶμε ὅτι εἶχε διοργανώσει ἕως καί μαζικό ἐμβολιασμό σέ προαύλιο ναοῦ), πού, ὡς γνωστόν, συλλειτούργησε καί στό διαβόητο πλέον μιαρό συλλείτουργο τῆς Θάσου μαζί μέ τόν ἀπατεῶνα ψευδεπίσκοπο Ἐπιφάνιο (1η καί 2η φωτογραφία)
Ἀλλά σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό, λίγες μέρες ἀργότερα θεώρησε πολύ λογικό νά περάσει καί τά βόρεια σύνορα (πρός τό γνωστό ληστρικό ψευδοκράτος) καί νά συλλειτουργήσει καί μέ ἕναν ἀκόμη σχισματικό, τόν ψευτομακεδόνα «ἐπίσκοπο» Στρωμνίτσης (ὑπόλοιπες φωτογραφίες).
Ἐννοεῖται ὅτι τέτοιες ἐνέργειες σέ ἄλλες ἐποχές θά ἦταν αἰτία ἄμεσης καθαίρεσης. Τώρα ὅμως πού οὔτε Ἱερά Σύνοδος οὐσιαστικά ὑφίσταται (καθότι ἡ σύναξη πού καθημερινά ρίχνει τά ἅγια τοῖς κυσί μόνο κατ' εὐφημισμόν μπορεῖ νά ἀποκαλεῖται ἀκόμη ἔτσι), οὔτε Ἱεροί Κανόνες ἔχουν μείνει ὄρθιοι καί οὔτε δόγμα ἔχει ἀπομείνει ἀτσαλαπάτητο, τέτοιες πράξεις δυστυχῶς θεωροῦνται ἀπολύτως φυσιολογικές ὄχι μόνο ἀπό τήν κατασαπισμένη διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἀλλά καί ἀπό μία κοινωνία πού ἔχει βουλιάξει σχεδόν ἐξολοκλήρου στήν παρακμή, τήν ἀθλιότητα καί τή δαιμονική σύγχυση.
Γιατί βεβαίως κάποτε ὁ ἴδιος ὁ λαός θά ἔβγαζε ἔξω ἀπό τούς ναούς τέτοιους ποιμένες. Ἀλλά ἡ σύγκριση ἐκείνου τοῦ πάλαι ποτέ λαοῦ (μέ ὅλα βεβαίως τά ἐλαττώματα, τίς ἁμαρτίες καί τίς πτώσεις του) μέ τό τωρινό πνευματικά εὐνουχισμένο, τραγικά ἀκατήχητο καί ἐξολοκλήρου ἀναίσθητο μασκομπολιασμένο πλῆθος, εἶναι πραγματικά θλιβερή. Καί αὐτή ἴσως νά εἶναι ἡ πιό ὀδυνηρή διαπίστωση ἐν τέλει...
«Πᾶνος»
