«Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ κατακρίνω, ἀλλὰ θέλω νὰ εἶναι ὅλοι εὐτυχισμένοι, ὅποια κατεύθυνση κι ἂν διάλεξαν. Καὶ αὐτὸ παρακαλῶ, ὅ,τι ἀποφασίσετε, προσέξτε τὴ ζωούλα αὐτῶν τῶν μικρῶν παιδιῶν. Ἐὰν ἔχουνε ἀποφασίσει αὐτὸν τὸν δρόμο, ἡ Ἐκκλησία πάντα τοὺς ἀγαπάει καὶ ὅλους θέλει νὰ τοὺς περιμένει. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀγκαλιά. Δὲν εἶναι πρωτοδικεῖο, οὔτε δικαστήριο. Εἶναι ἀγάπη»!
Αὐτὰ βρῆκε νὰ πεῖ γιὰ τὸ μέγα ζοφερὸ καὶ ἀποτρόπαιο θέμα τῶν ἡμερῶν ὁ γνωστὸς λυκοποιμένας ποὺ παριστάνει τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας. Κάντε ὅποια ἀνωμαλία θέλετε λοιπόν, νὰ εἶστε εὐτυχισμένοι, ἀγάπη μόνο, ὁ Θεὸς ὅλα τά δέχεται καὶ ὁ καλὸς ὁ μύλος ὅλα τὰ ἀλέθει! Καὶ εἶναι καὶ πολλοί ἄλλοι βεβαίως ποὺ φρονοῦν τὰ αὐτὰ καὶ τὰ διαλαλοῦν ποικιλοτρόπως.
Ὑπάρχει ἄραγε ἀκόμη ἔστω καὶ ἕνας ἠλίθιος ποὺ νὰ περιμένει χαΐρι καὶ προκοπή ἀπὸ δαύτους; Ποὺ νὰ περιμένει λόγο ὀρθόδοξο ἀπὸ τὰ βλάσφημα χείλη τους καὶ ὀρθοπραξία ἀπὸ τὰ βέβηλα χέρια τους, ποὺ νυχθημερὸν ἄλλωστε ἀγκαλιάζουν κάθε λογῆς αἱρετικὸ λύκο καὶ κάθε σχισματικὸ τσαρλατάνο; Ποὺ νὰ περιμένει λόγο ἐλέγχου πρὸς τὶς δαιμονικὲς ἀντίχριστες ἐξουσίες, ἔκκληση γιὰ νινευιτικὴ μετάνοια, προειδοποίηση γιὰ τὴ φωτιὰ καὶ τὸ θειάφι ποὺ θὰ βρέξει σὲ λίγο ὁ οὐρανός; Καὶ ποὺ θὰ τολμήσει νὰ μᾶς μιλήσει ἀκόμη καὶ τώρα γιὰ τυφλή ὑπακοὴ σὲ αὐτοὺς καὶ τὶς ἀγαπουλίστικες βλασφημίες τους;
Ἀνεκδιήγητοι "ποιμένες", ποὺ τσαλαβουτᾶνε στὰ ἀνήλιαγα σκοτάδια τῶν στοῶν ἢ στὰ νεοεποχίτικα λύματα τῆς ὁλοκληρωτικῆς μεταπατερικῆς διαστροφῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Λύκοι βαρεῖς, ὄχι ἁπλῶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, ἀλλὰ καὶ ταγμένοι συνειδητὰ στὸ ἔργο τῆς ἀπώλειας...
Νεκτάριος Δαπέργολας
