Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  Α.Φ.176

Εμείς οι Έλληνες έχουμε ιερό και υπέρτατο χρέος να προστατεύσουμε την αλήθεια της ιστορίας μας. Έτσι προστατεύουμε την ύπαρξή μας ως έθνος και τη συνέχειά μας στο χρόνο και στο χώρο, και το λέμε αυτό γιατί δυστυχώς παρατηρούνται τελευταία αξιοπερίεργα και θλιβερά γεγονότα.

Το 1998 το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Γερμανίας αποφάσισαν να γράψουν την ιστορία των Βαλκανικών λαών για το… καλό τους.

Όταν το ΝΑΤΟ – τους πρώτους μήνες 1999 – βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, έγραφε και… ιστορία. Mε την προτροπή και βοήθεια - επιστημονική και χρηματική, των “συμμάχων” μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο της συγγραφής της κοινής ιστορίας των Βαλκανικών λαών.

Το Εγχείρημα ονομάστηκε «Σχέδιο Κοινής Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Στη βάση αυτού του σχεδίου γράφηκαν τέσσερα βιβλία, και τα οποία είναι:

Βιβλίο 1: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Βιβλίο 2: Έθνη και κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Βιβλίο 3: Βαλκανικοί Πόλεμοι.

Βιβλίο 4: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος.

Τα βιβλία αυτά χαρακτηρίζονται από τους συντάκτες τους ως Εναλλακτικό Διδακτικό Υλικό, και παρήχθησαν με την βοήθεια της «Αμερικανικής Οργάνωσης για τη διεθνή ανάπτυξη» (USAID), του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών και του Οργανισμού για την Σταθερότητα στη Νότιο Ανατολική Ευρώπη.

Το σχέδιο στηρίχθηκε οικονομικά… από τα υπουργεία εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Βρετανίας, της Νορβηγίας, της Αυστρίας και από άλλες χώρες καθώς και από διάφορους Οργανισμούς και Ιδρύματα.

Κεντρική επιδίωξη αυτών των βιβλίων είναι να διδάσκεται σφαιρικά το μάθημα της ιστορίας, και μέσα από τις ιστορίες των “γειτόνων” να συμβάλουν στην καλύτερη αλληλοκατανόηση και συνύπαρξη των λαών των Βαλκανίων, συντρίβοντας σιγά-σιγά κάθε αντίσταση και εμπόδιο και συμβάλλοντας στην ομογενοποίηση λαών, συστημάτων, ιδεών και θρησκευμάτων.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία, ότι όλοι αυτοί είναι “στρατευμένοι” να γράψουν μια ιστορία που εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους, στηριζόμενοι σε πλαστά στοιχεία, ψευδείς μαρτυρίες και πολιτικές σκοπιμότητες αμαυρώνοντας και πλαστογραφώντας έτσι την ιστορία μας. Αλλά κι αυτή η «ιστορία» που θα γράψουν θα πεταχτεί στα άχρηστα όταν κάποτε θα πάψει να τους εξυπηρετεί λόγω αλλαγής πολιτικής.

Στις 8 Νοεμβρίου του 2006 έγινε παρουσίαση των τεσσάρων αυτών βιβλίων στην αίθουσα της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου από τους Κώστα Καρρά και Χριστίνα Κουλούρη και με παρευρισκόμενους τους καθηγητές Θάνο Βερέμη και Αντώνη Λιάκο. Στις άλλες βαλκανικές χώρες τα βιβλία αυτά άρχισαν να παρουσιάζονται και διδάσκονται στις τοπικές γλώσσες από το 2005.

Μια σύμπτωση από τις πολλές ή αν θέλετε συναντίληψη παρατηρούμε στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού της καθηγήτριας κ. Ρεπούση με τον τίτλο «Έθνη και κράτη στη ΝΑ Ευρώπη». Διαβάζουμε π.χ. στο χρονολόγιό του:

«1919: Ελληνική εκστρατεία στη δυτική Μικρά Ασία (Σμύρνη) έγινε με εντολή της Γαλλίας, της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ως αντίβαρο στην επέκταση της Ιταλίας στην ίδια περιοχή. Οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι προσπαθούν να ιδρύσουν τα εθνικά τους κράτη. Στη Μικρά Ασία ξεκινά η τουρκική εθνική αντίσταση, με ηγέτη τον Μουσταφά Κεμάλ πασά (ο οποίος αργότερα ονομάζεται Ατατούρκ)». (Αλήθεια δεν βρήκαν τίποτε να γράψουν για την καταστροφή της Σμύρνης οι συγγραφείς ιστορικοί;).

Διαβάζουμε το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, σελ. 100:

«Μετά το τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου το μέλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι αβέβαιο. Οι δυνάμεις του ΑΝΤΑΝΤ προσανατολίζονται στη δημιουργία μιας μικρής εδαφικά Τουρκίας. Τα μικρασιατικά παράλια τα διεκδικούν η Γαλλία, η Ιταλία αλλά και η Ελλάδα, με το μεγάλο αριθμό Ελλήνων που ζουν κυρίως στην περιοχή της Σμύρνης. Τελικά η Ελλάδα παίρνει εντολή να στείλει στρατό στη Σμύρνη. Στη Συνθήκη των Σεβρών το 1920 κερδίζει τη διοίκηση της περιοχής μέχρις ότου οι κάτοικοί της αποφασίσουν αν θα ενωθούν με την Ελλάδα.

… Ένα χρόνο μετά οι Τουρκικές δυνάμεις με ηγέτη τον Κεμάλ επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο Τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα». Τί σύμπτωση! Αυτά γράφουν και τα βιβλία του Λυκείου στην Τουρκία!

Και για να συμπέσουν οι συμπτώσεις εργάστηκαν αρκετοί. Να τι έγραφε το επίσημο περιοδικό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ «State» στο τεύχος του Νοεμβρίου του 2000 για την συμφιλίωση Ελλάδας-Τουρκίας και με στόχο κοινό την ιστορία. «Εξάλειψη των αρνητικών ιστορικών αναφορών της μιας χώρας για την άλλη στα σχολικά βιβλία…» (απόσπασμα, σελ. 30). «Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν ομάδες ερευνητών που θα μελετήσουν τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά τη διάρκεια του… καψίματος ή της φωτιάς ή όπως αλλιώς αποκαλείται – αναλόγως με την εθνική οπτική γωνιά – της Σμύρνης. Στο πλαίσιο αυτό ετοιμάζονται παράλληλες δημοσιεύσεις και διάλογος πάνω στα ιστορικά γεγονότα».

Και όλα αυτά τα γράφουμε γιατί καταστρώνεται σχέδιο οργανωμένο αποδόμησης της ιστορίας – ένα από τα πολλά που είδαν το φως μέχρι σήμερα. Θα θυμάστε τί έγινε το 2007 με το “περίφημο” βιβλίο – που αναφέραμε παραπάνω – της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού που, με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Σ. Στυλιανίδη, απεσύρθη.

Τον επόμενο χρόνο, 2008, ανατέθηκε η συγγραφή νέου βιβλίου ιστορίας σε ομάδα ιστορικών υπό τον καθοδηγητή Νεώτερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης Ιωάν. Κολιόπουλο. Έπειτα από πολλές παρατηρήσεις των κριτών, τις οποίες οι συγγραφείς αποδέχθηκαν και ενσωμάτωσαν στο τελικό κείμενο ώστε να συμφωνεί απόλυτα με την αντιληπτική ικανότητα των μαθητών, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ενέκρινε και εισηγήθηκε στις αρχές του 2010 στην υπουργό Παιδείας την εκτύπωσή του – ήταν έτοιμο και στην ηλεκτρονική του μορφή – και διανομή στα σχολεία, για την κάλυψη του κενού που υπήρχε για τρία χρόνια.

Δυστυχώς και μέχρι σήμερα (2012) παραμένει στα συρτάρια του… υπουργείου, γιατί όπως φαίνεται, δεν συμφωνούσε με τη γραμμή του “Εκσυγχρονισμού” και της “Συμφιλίωσης” όπως το επιθυμούν οι «αποδομητές». Και τούτο διότι το νέο βιβλίο αναφέρεται σε αληθινά ιστορικά δεδομένα, τα οποία εσκεμμένα αγνοήθηκαν ή παραποιήθηκαν από την προηγούμενη έκδοση.

Ας δούμε όμως μερικά:

Η επανάσταση του 1821 είναι όντως η μεγάλη επανάσταση και κυρίως τα όσα υπέφεραν οι Έλληνες τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια γίνονται εκτενείς αναφορές στους Δασκάλους του Γένους, στους αγώνες των Σουλιωτών, στους ήρωες του 1821, στον Παύλο Μελά, τον Μακεδονικό Αγώνα…

Όσον αφορά την επίμαχη φράση για τη Μικρασιατική καταστροφή, το νέο βιβλίο χαρακτηρίζει “διωγμό” τα όσα συνέβησαν στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922.

Κάποια στιγμή πρέπει σ’ αυτό τον τόπο να υπάρξουν θαρραλέοι άνθρωποι και θαρραλέες πολιτικές για να “βάλουν τάξη” στα ιστορικά γεγονότα με αμεροληψία και αντικειμενικότητα. Μοναδικό όπλο και άμυνά μας για το ζοφερό μέλλον που έρχεται είναι η καλή γνώση της Ιστορίας μας, της κληρονομίας μας!