Προς τον αμετανόητο πρωτεργάτη του κατάπτυστου νομοσχεδίου, Πρωθυπουργό, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και τους Βο(υ)λευτές του «ναι» ή της αποχής.
Φώτιος Γ. Πάλλας, Φιλόλογος
Αγαπητοί αναγνώστες, στον δημόσιο διάλογο υπάρχουν οριακές στιγμές, που η ισχυρή γλώσσα των σοβαρών επιχειρημάτων μοιάζει ανίκανη να φράξει τη γλώσσα του παραλογισμού και της γελοιότητας, της ανευθυνότητας και κυρίως της αλαζονείας. Ο αλαζών υποφέρει από την αλήθεια, αποστρέφεται τον αντίλογο, διαστρέφει με ευρηματική εφευρετικότητα την πραγματικότητα, τορπιλίζει και ευτελίζει τον διάλογο που ο ίδιος ανοίγει, επιμένει πεισματικά στην πλάνη του. Όσο πιο επίσημος, ισχυρός και εναργής είναι ο λόγος που του απευθύνεις, τόσο περισσότερο οχυρώνεται γύρω από το «εγώ» του, τόσο πιο πολύ ταμπουρώνεται μέσα στην αμετανοησία του. Γι΄ αυτό θα αφήσουμε τους τύπους και τις επισημότητες και θα δώσουμε το λόγο στο θυμόσοφο λαό να του (ς) μιλήσει μέσα από τα παραμύθια και τα τραγούδια του.
Έτσι, λοιπόν, αντί της τυπικής προσφώνησης προς τον κύριο Πρωθυπουργό, εμείς θα θυμίσουμε το πάντα επίκαιρο παραμύθι του σοφού μας Νιόνιου και με λαϊκή λαλιά «από μακριά τον χαιρετάμε κι από κοντά τού λέμε: Γεια σου, Κούλη και Κυρ-γιάκο και αφέντη Τσουτσουλομύτη!».
Αφέντη Τσουτσουλομύτη και λοιποί υποτακτικοί λιβανιστάδες εντός κι εκτός κοινοβουλίου που προωθείτε τη ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα, αναρωτηθήκατε, άραγε, πόσοι από σας μεγαλώσατε ή θα θέλατε να μεγαλώσετε μέσα σε μια οικογένεια με μπαμπά γυναίκα ή με μαμά άνδρα ή και με τρίτο ή τέταρτο γονέα; Πόσοι από σας δημιουργήσατε μια τέτοια οικογένεια; Πόσοι από σας θα δίνατε το παιδί σας να το αναθρέψει μια τέτοια οικογένεια; Πόσοι από σας που προτείνετε την υπερψήφιση του φαύλου νομοσχεδίου ρωτήσατε τα παιδιά που θα υιοθετηθούν και που γεννήθηκαν φυσικώ τω τρόπω (αλλιώς δε γίνεται), αν θέλουν να μεγαλώσουν μέσα σε μια τέτοια οικογένεια; Πόσοι, λοιπόν, από σας, γυναίκες και άνδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, θα καμαρώνετε για τη μελλοντική Ελλάδα, που θα γέμει τέτοιων τεράτων οικογενειών, χωρίς τη συνειδητή συγκατάθεση των υποψήφιων προς υιοθεσία παιδιών, και που με ένα αντίθεο, αντιεπιστημονικό, άδικο, ανερμάτιστο και ανεύθυνο «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» θα ισοπεδώσετε;
Αφέντη Τσουτσουλομύτη και λοιποί υποτακτικοί, εσείς που συχνά–πυκνά, έμπροσθεν όλων των πολιτών και των φωτογραφικών φακών, εκκλησιάζεστε εντός των Ιερών Ναών, δίπλα και κάτω από το Θρόνο του Δεσπότου Χριστού, και προσέρχεσθε με λαμπρότητα στους Ιερούς Χώρους των Μοναστηριών, δεν γνωρίζετε τον λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι «το Μυστήριον τούτο (ο Γάμος), Μέγα εστί»; Δεν δέχεσθε ότι ο Χριστός ευλογεί με το Μέγα τούτο Μυστήριο αποκλειστικά και μόνο τη σύζευξη ανδρός και γυναικός «εις σάρκα μίαν»; Δεν «εποίησεν ο Θεός άρσεν και θήλυ αυτούς», δηλαδή τους συζύγους; Δεν συμφωνείτε ότι το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» απευθύνεται μόνο σε ανδρόγυνο; Δεν γνωρίζετε ότι αναφέρεται αποκλειστικά σε σπερματοζωάρια και ωάρια; Δηλαδή θα αλλάξετε τη Φύση και τη Βιολογία, για να πειθαρχήσετε κομματικά; Θα νομιμοποιήσετε το κατά Θεόν παράνομο και το κατά φύσιν παραφυσικό, για να μην ξεβολευτείτε; Πόση ανευθυνότητα πια; Πόση επιπολαιότητα; Πόση ιδιοτέλεια; Πόση ξιπασιά; Πόση αλαζονεία;
Αφέντη Τσουτσουλομύτη και λοιποί υποτακτικοί, εκεί που δεν χωρούν επιχειρήματα, χωρούν τα παραμύθια. Όχι «τα παραμύθια» της πολιτικής αλαζονείας, αλλά της γιαγιάς και του παππού με τις αιώνιες αλήθειες τους. Διαβάστε το παραμύθι του παππού μας Νιόνιου, που ακολουθεί στο υστερόγραφο.
Ίσως τότε θυμηθείτε κι αυτό που λέει ο λαός: «κοντά–σιμά τα Γιάννενα». Διότι κοντά-σιμά κι οι ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ!
Στο χέρι σας είναι να μην κάνετε μεγάλο κρότο...
ΥΓ. O κότσυφας του Διονύση Σαββόπουλου
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον ελέγαν Σταύρο. Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε, που βγήκε και καθόταν στην κορυφή, καμαρωτός – καμαρωτός! Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους, μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγόνια, από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε: - Γεια σου Σταύρο!
- Δεν με λένε Σταύρο, μον΄ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη.
Αλλάζει όμως ο καιρός, να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί, πάει η φωλιά, παν τα κοτσυφόπουλα, παν όλα. Βγήκε και καθόταν στο κλαρί μονάχος. Και από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους, μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγόνια, από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
- Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!!!
- Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη.
Μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο.
Φώτιος Γ. Πάλλας
Φιλόλογος
