Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες.-Ἡ 19η Μαΐου εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον Ἡμέρα Μνήμης μιᾶς Γενοκτονίας

Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ἡ 19^η Μαΐου δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡμέρα γιορτῆς. Ὁποιασδήποτε γιορτῆς. Ἡ 19^η Μαΐου εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον

Ἡμέρα Μνήμης μιᾶς Γενοκτονίας. 
Τῆς δικῆς μας Γενοκτονίας, ἀπό χέρι τούρκικο.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στήν Τουρκία ἡ 19η Μαΐου ἔχει καθιερωθεῖ καί ἑορτάζεται φεστιβαλικῶς ὡς ''Ἡ Ἡμέρα Νεολαίας''.

Ἡ ἡμερομηνία αὐτή δέν ἐπιλέχθηκε τυχαίως ἀπό τούς Τούρκους. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού ὁ Μουσταφά Κεμάλ κήρυξε τήν ὁλοκλήρωση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου: 353.000 νεκροί, 100.000 ὀρφανά, 1.500.000 ἐκτοπισμένοι.(*)

Τήν 19^η Μαΐου, ὁ θύτης ἔχει γιορτή. Γιορτή τῆς Νεολαίας.

Τήν ἴδια ἡμέρα, τό θῦμα, μετά κόπων καί βασάνων, κατόρθωσε νά καθιερώσει Ἡμέρα Μνήμης. Μνήμης. Ὄχι γιορτῆς. Μέ τόσα θύματα, ποιός Ἕλληνας ἔχει τό ἠθικό δικαίωμα στίς 19 Μαΐου νά προγραμματίζει ἄσχετες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις καί ταυτόχρονα νά ὑψώνει τεῖχος λήθης καί περιφρόνησης τῶν ἀδίκως σφαγιασθέντων προγόνων μας;  

Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ἡ 19^η Μαΐου δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡμέρα γιορτῆς. Ὁποιασδήποτε γιορτῆς. Ἡ 19^η Μαΐου εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον

Ἡμέρα Μνήμης μιᾶς Γενοκτονίας. Τῆς δικῆς μας Γενοκτονίας, ἀπό χέρι τούρκικο.

Ἡ Ἡμέρα τῆς 19ης Μαΐου εἶναι γεμάτη ἀπό δάκρυα, πόνο καί αἷμα. Πολύ αἷμα.

Μονάχα ἀπό τό λιμάνι τῶν Μουδανιῶν μεταφέρθηκαν μέ πλοῖο στήν ''πολιτισμένη'' Μασσαλία 400 τόνοι ὀστῶν τῶν κατακρεουργηθέντων προγόνων μας. Πουλήθηκαν ἀπό τούς θῦτες στούς ‘’πολιτισμένους’’ συμμάχους τους, γιά νά γίνουν λίπασμα στούς κήπους τῶν Βερσαλλιῶν!

Ἡ 19η Μαΐου εἶναι πολύ βαριά Ἡμέρα.

Εἶναι ἡμέρα μολυσμένη μέ ἐγκλήματα εἰς βάρος τῆς Ἀνθρωπότητος.

Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, προσευχῆς καί Μετάνοιας. Δέν εἶναι ἡμέρα γιά φιέστες. Στίς 19 Μαΐου, ὅσοι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πᾶμε στά Μνήματα. Δέν πᾶμε στά ἀμφιθέατρα καί στά γήπεδα μέ τραγούδια ἐλαφρά καί πολύχρωμες σημαῖες. Γιά τήν 19η Μαΐου θά ἔπρεπε πανελλαδικῶς νά εἶχε ὁρισθεῖ κλειδαριά στά θέατρα καί στίς κερκίδες.

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες στίς 19 Μαΐου δέν γιορτάζουμε. Οἱ Τοῦρκοι γιορτάζουν. 

Ἐμεῖς στίς 19 Μαΐου ἔχουμε κόλυβα, μνημόσυνο. Θυμόμαστε γεγονότα θλιβερά καί μνημονεύουμε ψυχές προγονικές ἀδικοχαμένες. Θυμόμαστε καί διδασκόμαστε. Διότι Γενοκτονία, πού ξεχνιέται καί προπαντός Γενοκτονία, πού μένει ἀτιμώρητη, νομοτελειακῶς ἐπαναλαμβάνεται.

Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες.

Διαφορετικά,  κινδυνεύουμε νά καταντήσουμε ἱερόσυλοι καί ὑβριστές. Μή γένοιτο.

(*) Ἡ Γενοκτονία ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων ἔχει τρεῖς φάσεις: Ἡ πρώτη ἀρχίζει μέ τόν σουλτάνο Ἀμπντούλ Χαμίτ, ἡ δεύτερη φάση μέ τούς Νεότουρκους καί τό τελικό στάδιο ὁλοκληρώνεται μέ τήν Γενοκτονία πού ἐφαρμόστηκε ἐνατίον μας ἀπό τόν Μουσταφά Κεμάλ καί τούς συνεργάτες του καί μέ τήν διευκόλυνση τῶν Βρετανῶν στήν Σαμψοῦντα,  στίς 19 Μαΐου 2019.

(Ἀπό τό βιβλίο ‘’Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί –Λευτεριά στούς λαούς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας’’, ἔκδοση ‘’Εὔξεινος Λόγος’’).

9.5.2018