Η αγωγή της γενιάς του
Πρωθυπουργού
Παρακαλουθώντας με περισσή θλίψη τη
συμπεριφορά του 43χρονου πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, διερωτάται κανείς αν αυτή προέκυψε από την
αγωγή που έλαβε. Σημειώνεται ότι το χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας
της Ακαδημίας Αθηνών γράφει πως αγωγή είναι « η συστηματική διαδικασία για την
ψυχική και πνευματική μόρφωση, καθώς και
για τη σωματική διάπλαση του ανθρώπου».
Η πολιτική και ιδεολογική αγωγή που
έλαβε ο κ. Τσίπρας είναι γνωστή. Ως έφηβος ήταν εκ των ηγετικών στελεχών στις
καταλήψεις των σχολείων, ως νέος καταρτίσθηκε ιδεολογικά στην ΚΝΕ και, στη
συνέχεια, μυήθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και στον ΣΥΡΙΖΑ, με μέντορά του τον Αλέκο
Αλαβάνο. Φαίνεται εξάλλου ότι ο κ. Τσίπρας είχε καλή ιδεολογική σχέση με τους
καλοζωισμένους αριστερούς καθηγητές στο ΕΜΠ, που είχαν ή και εξακολουθούν να
έχουν κυβερνητική θέση και που είναι περίπου της ίδιας γενιάς (70άρηδες πλέον)
ομότιμους καθηγητές Θεανώ Φωτίου, Αριστείδη Μπαλτά, και Κώστα Γαβρόγλου, καθώς
και με τον πρεσβύτερό τους (80 ετών) υπουργό Επικρατείας Αλέκο
Φλαμπουράρη. Προφανώς όλοι τους
συμφωνούν με τον τρόπο της διαχειρίσεως των κοινών από τον κ. Τσίπρα. Ίσως και
τον καμαρώνουν.
Απέναντί του πολιτικά στέκεται
σήμερα κριτικός ο Αλέκος Αλαβάνος. Προ ημερών ρωτήθηκε ο πρώην ηγέτης του
ΣΥΡΙΖΑ από δημοσιογράφους ραδιοφωνικού σταθμού τί ήταν εκείνο που τον έκανε να
τον ανεβάσει τόσο γρήγορα τόσο υψηλά και που τελικά του έδωσε το δαχτυλίδι της
διαδοχής στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντησή του ήταν ασαφής. Ίσως είναι κάτι
που τον πληγώνει και δεν θέλει να το συζητάει...
Η αγωγή και η Παιδεία διαμορφώνουν
σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα της κάθε
γενιάς. Η γενιά των καθηγητών Μπαλτά, Γαβρόγλου και Φωτίου έχουν επομένως την
ευθύνη για τη συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και των συνομηλίκων του συντρόφων, που
όλοι μαζί σήμερα απολαμβάνουν την εξουσία.
Για τον Ελληνισμό και το μέλλον του
δεν έχει σημασία πόσο οι σαραντάρηδες της Κυβέρνησης αντιλήφθηκαν τον Ντεριντά
και τον Αλτουσέρ, ή πόσο εμβάθυναν στα αποτελέσματα που είχε ο Μάης του 68 στη
Γαλλία, ή ακόμη η επαναστατική δράση των Γκεβάρα, Κάστρο και Τσάβες. Δεν έχει
σημασία αν είχαν τον χρόνο και την ικανότητα να αντιληφθούν τα αποτελέσματα της
δράσης των επαναστατών, που έκαμαν πρότυπά τους, ή μένουν στην απλοϊκή
ρομαντική εικονική πραγματικότητα της εφηβείας τους. Σημασία έχει πόσο έχουν τη
διάθεση να μάθουν σε βάθος την
ιδιοπροσωπία μας και την ιστορία μας, και πόσο έχουν πείσει τους εαυτούς τους
ότι μπορούν εκείνοι να αλλάξουν το λαό και να τον οδηγήσουν στις ιδεολογικές
ατραπούς μιας κακής απομίμησης ξένων ηθικών και κοινωνικών προτύπων, των οποίων
αγνοούν την κατάληξη. Η δημόσια διατυπωμένη άποψή τους, ότι κάνουν όσα προωθούν
τα, κατά την άποψή τους, «προοδευτικά» και «φωτισμένα» κράτη ή τα ισχυρά λόμπι δείχνει ηθική και
κοινωνική υπανάπτυξη. Η αγωγή και η Παιδεία διαμορφώνει ηθικούς, αυτόνομους και
ελεύθερους χαρακτήρες, όχι πνευματικά ανδράποδα.- 